Błota Biebrzańskie – Szuszalewo

Ścieżka przyrodnicza – znaki czerwone "Błota Biebrzańskie – Szuszalewo"
(Twórca i Gospodarz ścieżki: Stowarzyszenie Pracownia Architektury Żywej)

Dzięki 5 przystankom możemy obserwować murawy psammofilne, zarośla brzozy niskiej i kępy wełnianeczki alpejskiej.

Aby do niej dotrzeć, możemy do wieży widokowej na Wyspie Jałowskiej, oddalonej 4 km od miasteczka Lipsk, lub do wieży widokowej na Wyspie Szuszalewskiej 7 km od miasta Dąbrowa Białostocka. Możemy również dojechać do ścieżki autobusem relacji Dąbrowa Białostocka – Lipsk wysiadając na przystanku na wysokości wsi Szuszalewo (2 km do początku ścieżki) lub na wysokości wsi Jałowo (1 km do ścieżki).

Trasa prawie w całości położona jest w granicach Biebrzańskiego Parku Narodowego.
Przemierzając ścieżkę, możemy spotkać liczne gatunki ptaków: biegus zmienny, bąk, bączek, bocian czarny, łabędź niemy, kania ruda, kania czarna, trzmielojad, bielik, błotniak stawowy, błotniak łąkowy, sowa błotna, kropiatka, zielonka, derkacz, batalion, mewa mała, rybitwa rzeczna, rybitwa białoczelna, rybitwa białowąsa, rybitwa czarna, zimorodek, kraska, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł czarny, dzięcioł średni, lerka, świergotek polny, wodniczka, ortolan

Ścieżka przyrodnicza o długości 2,5 km jest trasą spacerową i mogą z niej korzystać osoby w różnym wieku i w różnej kondycji fizycznej. Na trasie rozpoczynającej się i kończącej wieżami widokowymi usytuowano 5 przystanków, w sąsiedztwie których możemy oglądać osobliwości przyrodnicze Kotliny Biebrzańskiej: ciekawe gatunki roślin, rzadkie w skali kraju i Europy zbiorowiska roślinne charakterystyczne dla dużych zabagnionych dolin rzecznych i mieszkańców bagien biebrzańskich – ptaki, gady, owady oraz duże roślinożerne ssaki (głównie łosie).

Ścieżka zaczyna się znajduje się przy wieży widokowej usytuowanej na krawędzi wyspy mineralnej (Wyspy Jałowskiej) w jej zachodniej części. Wyspa Jałowska podobnie jak Wyspa Szuszalewska powstały dzięki procesom erozyjnym wód spływających z doliny Niemna do doliny Biebrzy w okresie kształtowania się obszarów wysoczyznowych zlodowacenia środkowopolskiego. Płynące masy wód wyżłobiły rynny, które po ustaniu dopływu wód z Niemna zaczęły się zabagniać. Wysokie ostańce morenowe zbudowane z glin i żwirów współcześnie "wystają" nad równinę torfową na wysokość ponad 45 metrów (Wyspa Szuszalewska).

Z wieży roztacza się wspaniały widok na dolinę Biebrzy. Możemy obserwować lasy i zarośla rozrzucone wśród bezkresnych bagien. Z roku na rok zbiorowiska te coraz bardziej wypełniają otwarte przestrzenie mechowisk i turzycowisk co nie jest zjawiskiem korzystnym dla wielu gatunków rodzimej flory i fauny. Od wieży widokowej idziemy wzdłuż krawędzi wyspy kierując się na zachód a później na południe. Oglądamy panoramę bagien, które z tego miejsca prezentują się naprawdę efektownie. Po przejściu 400 metrów dochodzimy do pierwszego przystanku.

Na trasie ścieżki znajdują się następujące przystanki:
Przystanek 1 – murawa psammofilna (Diantho-Armerietum elongatae)
Przystanek 2 – zarośla brzozy niskiej i wierzby rokity (Betulo-Salicetum repentis)
Przystanek 3 – wełnianeczka alpejska (Baeothryon alpinum)
Przystanek 4 – droga w głąb bagien
Przystanek 5 – lipiennik Loesela (Liparis loeselii)

Za ostatnim przystankiem ścieżka biegnie jeszcze około 200 metrów po mineralnej krawędzi wyspy i doprowadza nas do wieży widokowej, która jest ostatnim etapem wycieczki. Z wieży po raz kolejny oglądamy panoramę bagien biebrzańskich. Na horyzoncie dostrzeżemy zabudowania wsi Nowy Lipsk, wieżę widokową na Wyspie Jałowskiej i wieżę kościoła w Lipsku. Kierując wzrok na południe widzimy panoramę miasta – Dąbrowę Białostocką