Zjawisko Colony Collapse Disorder (CCD) – ?zespół masowego ginięcia pszczoły miodnej? – objawia się niepowracaniem do uli pszczół, co w konsekwencji prowadzi do wyginięcia całych rodzin. Najczęściej wśród przyczyn wymienia się: warrozę, czyli chorobę wywołaną przez roztocz, brak składników odżywczych w pokarmie, ogólne obniżenie odporności pszczół oraz zatrucia pestycydami, spowodowane prowadzeniem w ciągu dnia zabiegów ochrony roślin wbrew wskazaniom ?Kodeksu Dobrej Praktyki Rolniczej?. CCD ma bezpośredni wpływ nie tylko na zubożenie bioróżnorodności, ale także na rozwój gospodarki.
[pull_quote_center] Praca pszczół i innych owadów zapylających przynosi gospodarce ok. 190 mln dolarów rocznie. Brak pszczół powoduje straty w produkcji roślin oleistych, owoców i warzyw, co dla producentów żywności ma bardzo duże znaczenie. Brak owadów zapylających to także brak płodów rolnych, a w konsekwencji surowców w przemyśle spożywczym [/pull_quote_center]
Rola producentów żywności powinna wyrażać się nie tylko w pogłębianiu wiedzy na ten temat, ale przede wszystkim mieć wymiar praktyczny, np. w Nestlé podejmowane są działania zmierzające do zwiększenia liczebności ważnych dla życia i rolnictwa owadów zapylających. Na terenach fabryk w Wielkiej Brytanii są zakładane łąki kwietne tzw. wildflower meadows. Działania te prowadzone są we współpracy z entomologami z: Natural England, the Wildlife Trust oraz Butterfly Conservation. Dzięki pracownikom i ich rodzinom, którzy angażują się w przygotowanie gleby nowo zakładanych łąk oraz doroczne liczenie owadów, systematycznie zostaje poprawiana lokalna bioróżnorodność. Natomiast w Stanach Zjednoczonych, jedna z naszych marek Häagen-Dazs od 2008 roku wspiera finansowo badania naukowe Wydziału Nauk o Pszczołach Uniwersytetu Kalifornijskiego, których celem jest poznanie czynników, mających wpływ na masowe ginięcie pszczół. Producenci żywności są szczególnie zobowiązani do podejmowania wszelkiego rodzaju aktywności zmierzających do ochrony środowiska. Brak owadów zapylających to brak surowców do produkcji żywności. Motyle, pszczoła miodna i dziko żyjące gatunki pszczół są integralną częścią przyrody, w tym także rolnictwa, bez nich nie może istnieć przemysł spożywczy.
Również każdy z nas może mieć realny wpływ na poprawę sytuacji owadów zapylających. Jednym z najprostszych rozwiązań są dzikie ogrody. Prostym i ważnym działaniem jest pozostawienie, poprzez wyodrębnienie części obszaru, dzikiego ogrodu, którego funkcje pełniły kiedyś miedze i zadrzewienia śródpolne, oczka wodne i torfowiska. Na takim obszarze, w zależności od rodzaju gleby, mogą pojawić się pokrzywy, skrzyp polny, pięciornik kurze ziele, dziewanna i inne rośliny. Wówczas będzie to doskonałe miejsce dla motyli i dzikich pszczół, trzmieli czy innych owadów pożytecznych. Inną formą pomocy owadom zapylającym jest stworzenie łąk kwietnych, których nasiona można kupić w internecie od pasjonatów naturalistycznych ogrodów bądź po prostu w sklepach ogrodniczych. Działania, zmierzające do ochrony roślin i owadów zapylających, mogą być realizowane poprzez zakładanie łąk kwietnych w miejsce trawników czy uprawę gatunków rodzimych roślin, jak np. dzikiej róży, czeremchy czy głogu.
Z roślin miododajnych warto uprawiać w ogródku czy na balkonie takie zioła jak melisa, szałwia czy hyzop. Kolejną aktywnością, jaką możemy podjąć, jest zakup lub budowa domków dla owadów pożytecznych, gdzie mogą one znaleźć schornienie. Pamiętajmy, że nie tylko pszczoły miodne zapylają rośliny i uprawy, ważną rolę odgrywają tu także dziko występujące owady takie jak: murarki czy trzmiele, które na skutek urbanizacji i upraw monokultur tracą swoje naturalne siedliska. Tak jak wszystkie żyjące istoty owady potrzebują wody. Zadbajmy więc o to, by w naszym dzikim ogrodzie rósł mech ? idealnym rozwiązaniem byłoby oczywiście zagospodarowanie miejsca na oczko wodne. Musimy pamiętać, że najważniejszym aspektem wszystkich tych aktywności jest świadomość, że nawet lokalne działania mogą mieć wymiar globalny.
