Od 2010 roku Karkonoski Park Narodowy prowadzi specjalny program edukacyjny, który ma przybliżyć społeczeństwu wiedzę o najciekawszych i najcenniejszych gatunkach zwierząt żyjących w Karkonoszach. W dzień rocznicy utworzenia Karkonoskiego Parku Narodowego, czyli 16 stycznia Park ogłasza, nad jakim gatunkiem obiera patronat w danym roku.
Program zaczynał się od najmniejszej europejskiej sowy – czyli sóweczki Glaucidium passerinum (L., 1758). W kolejnym 2011 roku Karkonoski Park postanowił zwrócić uwagę na wyjątkowy gatunek ptaka, jakim jest cietrzew Tetrao tetrix (L., 1758). Te dwa lata zaowocowały wzmożonym zainteresowaniem społeczeństwa – nie tylko w odniesieniu do prezentowanych gatunków, ale także do całej karkonoskiej fauny (co napawa nas radością i pozwala optymistycznie spoglądać w przyszłość).
Dużym osiągnięciem było zrealizowanie dwóch wyjątkowych wystaw fotograficznych w pełni poświęconych sóweczce i cietrzewiowi. Do udziału w wystawie „Rok Sóweczki” Karkonoski Park Narodowy zaprosił fotografów przyrody: Krzysztof Belik, Marcin Dyduch, Grzegorz Jędro, Marcin Karetta, Renata i Marek Kosińscy, Grzegorz Leśniewski, Mateusz Matysiak, Krzysztof Onikijuk, Cezary Pióro, Roman Rąpała, Artur Tabor, Krzysztof Żarkowski, którzy w szczególny, wyjątkowy i piękny sposób potrafili pokazać naturalne oblicze gatunku. Wśród 12 autorów również znalazły się bardzo znane nazwiska wybitnych i czołowych fotografów polskiej przyrody.
W kolejnym sezonie zaprezentowano wystawę fotograficzną pt. „Rok Cietrzewia”, którą jeszcze można oglądać do 29.02.2012 r. w Karkonoskim Centrum Edukacji Ekologicznej Karkonoskiego Parku Narodowego w Szklarskiej Porębie. Autorzy: Grzegorz Leśniewski, Libor Dostál i Artur Homan poprzez zdjęcia w interesujący sposób przedstawili na wystawie biologię, zachowania godowe, charakterystyczne cechy cietrzewia o różnych porach roku w środowisku naturalnym.
| Orzesznica Muscardinus avellanarius (L., 1758) to malutki ssak wielkości myszy domowej. Jest gryzoniem z rodziny popielicowych Gliridae. W naszym kraju jest gatunkiem objętym ochroną ścisłą – wymagającym ochrony czynnej!
Niezwykle trudno spotkać orzesznicę – nie dość, że prowadzi nocny tryb życia to w dodatku jest zwierzęciem nadrzewnym i niechętnie schodzi na ziemię. Jest aktywna w sezonie wegetacyjnym a pod koniec roku zapada w sen zimowy, który trwa od października do kwietnia. Gniazda buduje na niewielkich wysokościach wśród gałęzi i krzewów. Zajmuje też dziuple lub inne sztuczne schronienia. W Karkonoskim Parku Narodowym odnajdywana była nie tylko w budkach przeznaczonych specjalnie dla niej – ale także w we wszystkich typach budek dla ptaków, popielic oraz w skrzynkach dla nietoperzy. Jej długość to zaledwie 12-16 cm, z czego niemal połowę stanowi długi ogon, którym podczas wspinaczki po drzewach i krzewach balansuje, podpiera się i przytrzymuje. Dorosłe ważą około 20g (czyli tyle – ile 4 monety o nominale 1zł). Dieta orzesznicy to przede wszystkim nasiona oraz owoce drzew i krzewów. Gatunek nie do końca jest wegetarianinem – uzupełnieniem diety może być dla niej pokarm pochodzenia zwierzęcego np. owady i ich larwy. |
Źródło: Karkonoski Park Narodowy
Orzesznica chętnie zamieszkuje w Karkonoszach odpowiednie siedliska – głównie w piętrze pogórza i regla dolnego. / Fot. KPN
