„Rokita ostoja bobrów?”

"Rokita ostoja bobrów”" (Bolimowski Park Krajobrazowy
w Skierniewicach, ul. Jagiellońska 29, Skierniewice)

W 1983 r. staraniem Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Związku Łowieckiego introdukowano nad Rawką bobry. Były to 4 pary dorosłych i 3 osobniki młodociane, które wpuszczono do rzeki na odcinku pomiędzy Doleckiem (gm. Nowy Kawęczyn) a Budami Grabskimi (gm. Skierniewice). Nad Rawką bobry poczuły się doskonale.

W 1996 r. opanowały całą dolinę, a w rok później widziano je w Bzurze i Skierniewice, a nawet w śródpolnych rowach, stawach i oczkach wodnych. Obecnie ich liczbę w samej tylko dolinie Rawki ocenia się na co najmniej 25 rodzin (około 100 osobników).

Nie wznoszą tam i nie budują żeremi z powodu zbyt szybkiego nurtu rzeki, lecz gnieżdżą się w norach wykopanych w jej wysokich, piaszczystych brzegach. Ostatnio zaczęły także „zagospodarowywać” dopływy Rawki, a nawet bagienka położone w znacznej odległości od rzeki (np. Białe Błota koło Bud Garbskich), gdzie można zobaczyć ich bardzo udane konstrukcje inżynierskie.

Najwspanialszą jest tama na Rokicie. Rzeczka ta (prawy dopływ środkowej Rawki) do niedawna wysychająca latem, teraz – dzięki bobrzej zapobiegliwości utrzymuje wodę przez cały rok w swym dolnym odcinku, który na długości ponad pół kilometra zmienił się w najprawdziwsze jezioro zaporowe. W okolicy tej utworzono ścieżkę dydaktyczną, która została opisana w publikacji autorstwa J. Bernata pt. „Rokita – ostoja bobrów”.

Ślady żerowania bobrów widoczne są wzdłuż całej Rawki; wszędzie można spotkać powalone drzewa, a w niektórych miejscach (np. na południe od Joachimowa-Mogił) – nawet bobrze zręby. Najchętniej ścinają osiki, wierzby i czeremchy. Czasami jednak „biorą pod ząb” nawet dęby i sosny.