W ramach Festiwalu Fotografii Przyrodniczej „Sztuka Natury” 2009 rozstrzygnięto konkurs „Makro-Światy”. Wystawę pokonkursową można oglądać do końca stycznia.
We wtorek 8 grudnia 2009 roku, o godzinie 15.00, w Galerii Sztuki Przyrodniczej na terenie Ogrodu Zoobotanicznego w Toruniu, odbyło się uroczyste otwarcie ekspozycji fotografii uczestników konkursu fotograficznego "Makro-Światy", zorganizowanego w ramach Festiwalu Fotografii Przyrodniczej "Sztuka Natury – Toruń 2009". Organizatorem Festiwalu jest Fundacja Amicus Universitatis Nicolai Copernici w Toruniu.
Zwycięzcy:
I KATEGORIA WIEKOWA DO 18 LAT:
I miejsce – Paulina Dądela
II miejsce – Marek Leś
III miejsce – Marek Leś
Wyróżnienia – Katarzyna Gruszczyńska, Aleksandra Penszyńska, Sybilla Jaroszewska
II KATEGORIA WIEKOWA OD 18 LAT
I miejsce – Jacek Karwowski
II miejsce – Wojciech Smółkowski
III miejsce – Michał Ludwiczak
Wyróżnienia – Joanna Sobczak, Wojciech Domagała, Piotr Olkiewicz, Kazimierz Król
W galerii Ogrodu Zoobotanicznego w Toruniu, do końca stycznia odbywa się wystawa pokonkursowa, będąca podsumowaniem konkursu "Makro Światy" ogłoszonego w ramach Festiwalu Fotografii Przyrodniczej "Sztuka Natury" Toruń 2009.
Inne wystawy festiwalowe:
- Andrzej Waligóra – "Strażnicy Krajobrazu" – Piwnica pod Aniołem Rynek Staromiejski w Toruniu – 10.12.2009 – 10.01.2010
Już starożytni Grecy znali prostą prawdę poznania. To prawdziwe, zaczyna się wtedy gdy poświęci się czas na zastanowienie i zachwyt nad czymś co zawsze wydawało się oczywiście zwyczajne. O charakterze krajobrazu stanowi wszystko co żyje, żyło kiedyś, a nawet to wszystko, co dopiero rozpocznie swą odwieczną wędrówkę w czasie. Jednak, to właśnie drzewa, od dawnych czasów ściśle powiązane z magią, są Strażnikami Krajobrazu. Strażnikami pełnymi piękna, mocy, magi i ponadczasowości. Żyjąc, wznoszą się dumnie ponad naszymi głowami budząc podziw, a czasem i grozę. Zdjęcia owych Strażników, to przede wszystkim świat wyobraźni. Wyobraźni, która przetwarza pozornie najprostsze krajobrazy w fotografie emocjonalne, emanujące radością ze spotkania Strażnika o poranku, zachwytem autora nad formą, charakterem i barwą strzeżonego przez nie krajobrazu. Czasem też, poprzez delikatny powiew grozy, odzwierciedlają respekt autora dla ogromu ich mocy.